Nou mensen hier komen dan de belevenissen van onze eerste dag. Vanmorgen om 10.30h vertrokken wij uit Brunssum. Zoals gewoonlijk begeleid door Huub en san die onze auto's zouden terug rijden. Wij werden uitgezwaaid door onze kids en aanhangsel en weg waren wij. op weg voor ons volgende avontuur. In maastricht voegde Ron zich bij ons en toen hadden we al veel bekijks door die bus volgeschilderd met looney tunes. Daar waar we de komende weken vaak op de kilometerteller zullen kijken hoe het fietsgemiddelde is moesten we dat nu ook weer doen. Alleen ging het nu erom of we de minimumsnelheid op de autobaan haalden.In ieder geval bleven we rijden en bereikten we om 12.30h Charleroi. daar doemde reeds het eerste probleem op. De bus van Ron kon niet op de parkeerplaats. Te hoog! Dus in de achteruit en en de busbaan maar genomen. Fietsen en tassen uitladen en op zoek naar een karretje maar in heel Charleroi geen kar dus alles met de hand naar binnen sjouwen. Inchecken ging vlot en toen maar wachten. De vlucht ging lekker met af en toe wat turbulentie. Het gehalte hoofddoekjes (sorry voor degenen die hier niet tegen kunnen) en lange gewaden was groot. De huilende kinderen hadden de overhand en wij maar proberen een beetje slaap in te halen.

Om 19.00h zetten we voet op Turkse bodem. Mooi vliegveld overigens. Even wachten op de tassen , vervolgens de fietsen ophalen, monteren ging voorspoedig maar toen moest er 6 bar in de banden. Je snapt het wel he na 4 banden was de pomp van Ron al defect en mochten mijnbanden met het kleine pompje gedaan worden.Weer op halfvolle banden weg maar daar kijken we morgen even naar. Op het zebrapad werd ik al bijna overreden en ik kan je vertellen dat lag niet aan mij.. De weg naar het hotel hadden we redelijk snel gevonden maar tijdens die korte rit werden we toch meerdere malen betoeterd. In het hotel aangekomen wachtte ons een grote verrassing. We mochten de fietsen in de parkeergarage zetten. Twee etages lager zonder lift en inchecken bij de receptie op drie hoog. Ondertussen sleep je nog even 6 tassen , 3 stuurtassen en twee tenten mee.

De receptionist was erg aardig en toen we hem vroegen in ons beste turks waar we konden eten had hij het antwoord al klaar. Drie pizza's en een fles cola werden zo op de kamer bezorgd. Wij begonnen onze tassen nog eens uit te pakken want tijdens het fietsen bleek dat de balans ver te zoeken was. Of toch zachte banden? En daar kwam Ali met de pizza's . Nu weten we waarom hij zo graag die pizza's voor ons regelde. 35 euro!!!! voor drie stuks dat is me wel een prijsje he maar goed ze waren wel lekker. Inmiddels zijn alle tassen gereshuffeld en zullen we kijken hoe het morgen verder gaat. Marlou en Ron liggen al in bed en ik doe waar ik goed in ben. Slap lullen en proberen jullie van alle informatie te voorzien. Nou voor vandaag is het genoeg en ga ik ook maar plat.

ps the rising sun was de naam van het vliegtuig

Toevoeging van Ron: De 'hoofddoekjes' zoals door Hub benoemd waren gewoon gezinnen van Turkse afkomst die gezellig naar hun thuisland gingen voor een bezoek of langer verblijf. Was me helemaal niet opgevallen dat het er veel waren. Volgens mij was het aandeel dikbuikige Hollanders en Belgen net zo groot. Maar goed. De helft van de reis zit er inmiddels op en webeginnen vandaag (het is inmiddels de ochtend van dag 2) aan het laatste stukje van de fietstocht. Over een kilometer of 40 zitten we in Centrum Istanbul waar we een dagje blijven hangen om de highlights te zien.

En dan nog een toevoeging van Marlou

Zoals jullie al lezen is alles toch nog goed goed gegaan ondanks het bekende en soms gestreste gedoe van Hub, die ik na 10 mtr op turkse bodem inderdaad heb gered, van hetoverreden te worden. Hier gelden nl andere regels en kun je niet zomaar een zebrapad oversteken.Ron heeft ons toen vlug naar het hotel geloods wat natuurlijk weer boven op een heuvel lag.en ik fietste in het midden.

Op de hotelkamer moesten de heren hun tassen weer inpakken en Ron bleef maar wisselen met het inpakken.Ik had natuurlijk thuis al alles goed ingepakt (misschien ligt dit toch aan het vrouwelijk talent ) We zullen zien wat vandaag weer brengt. Jullie horen weer snel van ons