Vanmorgen om 8.30 vertrokken we dan voor de gevaarlijkste etappe. Als eerste was het natuurlijk weer even zoeken, in een wirwar van straatjes en mochten we ook nog niet met onze fietsen door de GRAND BAZAR, dus weer om rijden.

Toen we eenmaal op de goede route zaten (de snelweg), ging het wat beter. Ik ben bewust maar achteraan gaan rijden want zo kon ik beide heren een beetje in de gaten houden. Aan alle kanten werd er getoeterd om langs te gaan of omdat ze voorbij kwamen en ons wilden waarschuwen. Maar ze houden zich niet aan welke verkeersregels dan ook en rijden je links en rechts, voor en achter voorbij zonder te kijken (of de andere kant op). Ron en Hub werden een keer vlak voor de fiets gesneden maar het ging gelukkig goed. Maar als je hier wat gebeurt, wordt je zo op een vrachtauto gegooid en dan ben je weg. Dus ik dacht ik hou die twee in de gaten en laat dit niet gebeuren. En zoals iedereen weet kijkt Hub overal behalve op de weg en dit heeft me dan ook een aantal keren bijna een hartaanval bezorgd. Ook ik ben bijna gevallen omdat ik moest uitwijken voor een kuil in de weg en ik begon te slippen. Zo als jullie dus zien, waren we maar wat blij met de engeltjes op onze fiets. Na 35 kmmet deze stress gefietst te hebben (je kunt beter een dag werken), werd het rustiger op de weg en konden we wat meer om ons heen kijken. Vroeg in de middag bereikten we ons doel en na gedoucht te hebben gingen we een kop koffie drinken met voor de heren een gebakje (Zie foto)

Nu nog even avondeten en dan uitrusten voor de route van morgen

We houden jullie op de hoogte

Gr Marlou

Hub:

Ik noem het anders , De hel van Istanbul!!

Zoals gezegd na een slechte nachtrust ( Allah heeft mij twee keer geroepen om te bidden ) Ik heb niet geluisterd. Had ik geweten wat mij te wachten stond had ik het waarschijnlijk wel gedaan. Maar goed, mijn lieve heer Jezus heeft mij ook goed beschermd. Zoals Marlou al schreef, kijk ik de hele dag om mij heen en wat mij vanmorgen nog opviel waren de vele lingeriewinkels in Istanbul. Ik snap er geen reet van. Je keek naar binnen en aan de andere kant weer naar buiten. Zo doorzichtig was het. Waar zou dat allemaal onder zitten filosofeerde ik maar weer. Maar goed al gauw moest ik die gedachten loslaten want uit het centrum doken wij daadwerkelijk de hel in. 8 banen eruit heb ik geteld. Verder ging het precies zoals Marlou vertelde. 30 km voor Silivri toet toet. Lieve turken in een modern busje. He guys ( Marlou mocht ook mee hoor ) willen jullie een lift naar Silivri? Toevallig onze halteplaats maar voorlopig willen we nog bikkels blijven dus geen lift en op eigen kracht op naar Silivri. Soms wind mee dan weer even tegen maar vooral op souplesse. Nog geen man met de hamer. In het hotel wasje doen, snoepen en jawel hoor Hub heeft alweer vrienden gemaakt. Ik moet nu sluiten van Marlou want Ron moet zijn verhaal nog kwijt en dan gaan we eten. Kebab???

Gr Hub

Ron:

Ik heb er eigenljk niet veel aan toe te voegen. Ben gewoon blij dat ik vandaag heelhuids ben doorgekomen en de kans om Gisele en Raja weer terug te zien aanzienlijk groter is geworden. Als er iemand van jullie in Italië is geweest dan heb je een referentiekader om het verkeersgedrag van de Turk hieraan af te spiegelen: De Italianen zijn er 'Watjes' bij. Bovendien ben je als niet-roker hier ook niet echt op je plaats. Alleslechtedeeltjesdie we in de afgelopen jarenvermeden hebben, zijn tijdensdeze rit in zijn geheel aangevuld. maar goed we hebben het gehad, het wordt hierna alleen maarbeter! Trouwens wat het weer betreft: geweldig !