Ron:

In tegenstelling tot wat we bij alle andere hotels aangeboden kregen, was mijn teleurstelling groot bij het zien van het karige ontbijtbuffet. We waren nog wel zo vroeg en alles was albijna op. Moesten we daar de hele dag op fietsen??? Om 8.45 zaten we alweer op de fiets en de Garmintrack was snel opgepikt. Volgens de hotelbeheerder zou het slechts 55 km tot Tekirdag zijn, gewoon de weg blijven volgen, wederom de D100. Mijn track gaf echter een andere route aan, wat nu? Toch maar de aanwijzingen van menselijke origine volgen. In elk geval was de weg zeer aangenaam om te berijden, de vluchtstrook was doorgaans drie meter breed, het verkeermondjesmaat aanwezig en, in tegenstelling tot het eerste deel van onze fietsvakantie, veeeeeeeel voorzichtiger.

Na 40 km een korte pauze weer op de fiets en toen gebeurde het. Hub reed zo'n 200 meter voorop en Marlou en ik waren gezellig aan het keuvelen en passeerden daarbij onoplettend een grote villa. Achter het hoge hekwerk zaten twee honden ons aan te staren, de kleinste van de twee zat aangelijnt en begon direct aan te slaan toen hij ons zag. Hij wasnatuurlijk extra waakzaam omdat hijnet iemand op een raar uitziend voertuig had zien langskomen (Hub dus!).We hadden nauwelijks tijd om te begrijpen wat er gebeurde: de tweede hond, maatje Buldog, werd niet beperkt in zijn (of haar) bewegingsvrijheid en het zwart gevaarte wist precies waar de opening in het hek zat. We moesten fietsen voor ons leven en onze luide noodkreten richting voorhoede werden niet gehoord terwijl Hub in dat geval onze redder zou moeten zijn met zijn pas aangeschafte 'dazer'. We konden de hond amper voor blijven, maar gelukkig was hij nogal lui uitgevallen en gaf het na een kort sprintje alweer op, ons met een vervaarlijke grijns nastarend. Nog een laatst blafsalvo en toen keerde hij om. En Hub heeft hier totaal niks van gemerkt!!!!!!!

Volgende malleur:Enkele kilometer voor ons einddoel van de dag, merkte Hub plots een bord aan de andere zijde van de snelweg op met de tekst: 'Sherwood Otel'. Dat was ook de naam van het hotel wat we hadden geboekt. Wat een toeval! Toch maar even vragen en ja hoor dit was het hotel dat volgens onze gegevens 7 km verderop in het centrum van Tekirdag zou moeten liggen. We hebben de kamer nog even bekeken, maar de gang er naar toe had ons besluit al gevormd....hier zouden we niet blijven (ondanks de verkwikkende aanblik van het zwembad). Op goed geluk doorgetrapt en een vriendelijke Turk (Ja Ed, ze zitten er echt nog steeds) de weg naar een hotel gevraagd. Omdat op dat moment alle tekenen erop wezen dat er een grote wielerkoers aanstaande was, waren we bang dat alles al was volgeboekt maar we hadden geluk. Er was nog een tweepersoonskamer vrij en het plaatsen van een derde bed, was geen enkel probleem.

Nu zitten we uitgeteld onze dag te overpijnzen en vragen ons af wat de dag van morgen allemaal voor verassingen zal brengen.

Hub,

Tja die Ron geeft mij er wel van langs zeg. Hij en Marlou fietsen ver achter ondat zij mij niet bijhouden. ( dat zal ik morgen wel moeten bekopen als zij dit gelezen hebben) ondanks mijn aanlopende rem waarvoor ik inmiddels al bike4travel heb geconsulteerd. Die is nu in ieder geval gemaakt dus waarschijnlijk gaat het morgen nog harder!. Daarnaast is Ron van beroep ict specialist dus die weet hoe je foto's moet bewerken Het sherwood wat hij gefotografeerd heeft is het achteraanzicht van ons hotel. Het sherwood wat wij geboekt hadden was zeer teleurgesteld dat wij hun kamer niet namen. Wij hebben het ter plaatse bezichtigd en toen in het nederlands even besproken hoe we onder deze kamer uit konden komen. Wij hebben als reden opgegeven dat het te vroeg was om te stoppen met fietsen. De hotellier keek zeer bedroefd en belde ook nog even de tolkentelefoon. Dus toen nog maar een keer uitgelegd dat het te vroeg was om te stoppen. Dus door naar Tekirdag. Hier werden wij als kampioenen onder de shimanovlag binnengehaald, alleen moest de koers nog beginnen. Nou wij hebben even de eerste ronde bekeken die langs ons hotel ging en ik kan je vertellen als ik de bagage eraf had gehaald was ik zo met ze meegefietst.

Dus Guido, geen Contador en wij met gewicht en zonder doping alhoewel.

Danvanaf deze plaats even applaus voor Ali. Ik had al van Bertie begrepen dat je een prima presentatie had. Ik had overigens niet anders verwacht van je. Misschien kun je me nog even mailen hoe zo'n rol heet die wij altijd in Roermond bestellen. Want hier snappen ze het niet wat ik wil.