Na de monstertocht van gisteren( met ajaxbenen)konden we vanmorgen maar niet op gang komen. Het begon al met het ontbijt, wat overigens heerlijk smaakte maar ook daarna konden we de draad maar niet oppakken. Overigens was dat ook nergens voor nodig dachten wij want tegenover gisteren hadden we vandaag een korte etappe. Hoe bedrogen zouden we uitkomen!!. Na wat sponsor t shirts in ontvangst te hebben genomen van onze gastheer ( ben op die van de provincie limburg nog steeds aan het wachten )en hem beloofd te hebben dat ook hij op onze site vermeld zou worden vertrokken we uiteindelijk, een uur later dan gebruikelijk. We kregen het tempo maar niet te pakken en het was daarnaast ook nog eens oersaai op de weg. Werden we in het eerste uur ook al direct getrakteerd op een regenbui kun je dus wel voorstellen hoe wij ons voelden. Na de middagpauze bleek dat we een afslag hadden gemist en op deze manier mogelijk op de autobaan naar Thessaloniki zouden belanden. We gokten erop dat er nog wel een afslag zou komen naar deze miljoenenstad. Maar ook nu weer verkeerd gegokt, 20 km voor Thessaloniki reden we de autosnelweg op. We keken elkaar even aan en zeiden dat moet anders kunnen, dus terug. Toen we dachten dat we de weg hadden gevonden sloeg het noodlot opnieuw toe en hoe. Malleur met Ron zijn fiets. En wat voor een, niet te repareren door Marlou, niet door Hub en zelfs niet door Ron en dat wil wat zeggen want dat wiel zat al in elkaar met een lipje van een sinasblikje!!!. Maar schijnbaar was dat dus niet de oplossing geweest.

Hoe nu verder? Koelbloedige Hub en Marlou gingen op onderzoek uit terwijl Ron zat te vloeken en te tieren bij zijn fiets. En dat 15 km voor het centrum van deze miljoenenstad. En jawel hoor 200 meter van de plaats des onheils vonden wij een rubberfabriek ( geen durex hoor) Zij zouden het wel even fiksen. Maar ook zij hadden niet genoeg kennis in huis. Hoe nu verder? Wij wilden Ron in een taxi duwen met dat verdomde wiel maar hij wilde zijn kleine zusje + schoonbroer niet alleen laten. Een taxibus was niet voorradig. Er werd gebeld naar een fietsenmaker in een dorp in de buurt, maar slecht nieuws geen Giant onderdelen. Hoe zou het zijn als er iets met die fietsen van Marlou en Hub aan de hand is vroeg ik mij voorzichtig af? Er ontstond een griekse discussie die wij niet konden volgen maar er kwam een oplossing. Er werd gebeld naar een grote fietsreparateur in Thessaloniki en die verzekerde telefonisch dat het gerepareerd kon worden. Op naar Thessaloniki dus. En wat dacht je waarover gediscussieerd is geworden?

De zaak ging op slot, de directeur belde dat zijn auto gebracht moest worden voor de fietsen te vervoerenen een medewerker zou Marlou en mij naar de fietsenmaker brengen. De foto's volgen nog maar inmiddels is het 22.20h en zit ik dit verhaal nog te typen.

Enfin om een uur of 3 belanden wij met ons hele hebben en houwen bij de fietsenmaker waar een dame in haar beste engels uitlegt dat de monteur pas om 18.00h aan de fiets gaat beginnen. Maar geen zorgen om 19.00h is die klaar. Op naar het hotel dus. Een kilometer wandelen met tassen en een fiets armer. Vol goede moed om 19.00h terug naar de fietsenzaak en je raad het al, nog niet eens begonnen aan de fiets. Maar goed op enig moment begint die goede man dus en Ik kreeg al stiekem een vreemd gevoel in mijn onderbuik. En jawel hoor na het testfietsen, probleem niet verholpen dus met behulp van allerlei tolken werd besloten om een nieuw as erin te zetten. Kom over een uur maar terug dan is die klaar. Gauw een broodje gyros en terug en wat bleek waren ze weer met die oude naaf aan het kloten want de nieuwe paste niet. Om het verhaal niet nog langer te maken maar eigenlijk is het een soap van jewelste vragen wij de chef of niet het wiel mogen kopen van een exact dezelfde uitvoering. Nee dat kan niet we mogen alleen de hele fiets kopen a raison van 3000 euro. Uiteraard weigeren we en krijgt de baas medelijden met ons en wordthet wieluit de nieuwe fiets gehaald en in de fiets van Ron geplaatst. Ron gaat testfietsen en vind het ok. Maar als hij zijn niet goed oplettende zwagertje niet had gehad dan was hem de band van het achterwiel gelopen morgen dus moest die ook nog een aantal keren gesopt vervormd etc worden. Maar goed, eind goed al goed en om 21.30h kon de fietsenzaak haar deuren sluiten en hopen wij nu op voorspoed. De foto's zullen wij morgen plaatsem en voor nu welterusten.