Hallo mensen, omdat jullie enige dagen verstoken zijn geweest van onze belevenissen krijgen jullie er nu meteen drie. Kunnen wij ons weer verheugen op alle reacties. Vanmorgen vertrokken wij dus voor een loodzware etappe die ons richting Davos zou brengen. Om 8.20h zaten wij op de fiets en jawel hoor het klimmen mocht gelijk beginnen. dat was overigens geen verrassing, we wisten dat het een bergetappe werd. Na een uurtje klimmen kwamen wij aan de grens met Zwitserland, snel een foto genomen en door. We waren de grens nog niet gepasseerd of de regenkleding mocht al voor de eerste keer uit de tas en het klimt echt niet fijn met zo'n plakbroek om je benen maar goed. Het tempo was laag en de eerste pas die genomen moest worden heette de ofenpass. De naam paste helemaal niet bij de temperatuur die wij waarnamen. Met een sweatshirt, wielrentruitje, truitje met lange mouwen en daarover de regenjas klom ik en mijn companen naar boven. De hoogte van deze pas was 2149 meter en wij bereikten de top rondom de klok van 12.30h, precies 4 uur klimmen uiteraard met pauzes. Het gemiddelde lag rond de 11km per uur. We zijn door geen enkele fietser ingehaald alleen maar door patsers met porsches (sorry jacco ) maserati's mercedesssen en audi's en misschien ook nog wat andere modellen. Daarnaast suisden ons vele motoren voorbij. Eenmaal boven hebben wij net als die luie autobestuurders en motorbestuurders onze helmen afgezet natte kleding uitgedaan en genoten van een warme chocomel en apfelstrudel. Toen die afgerekend moest worden wisten we meteen dat we in Zwitserland waren, 30 euro armer. Vervolgens droge kleding aan om te beginnen aan een snelle afdaling. De motorrijders maakten nog een cynische opmerking in de trent van schoner fahrt, die ik helder als ik was beantwoorde met hals und beinbruch. Stelletje koekebakkers dacht ik.. Na een spectaculaire afdaling mochten we om 14.45h beginnen aan de 2e pas genaamd de fluelapas. De hoogte was ons op dat moment nog niet bekend maar die lezen jullie straks wel. Na een zeer steil beginhadden we op enig moment de tred te pakken. Echter de man met de hamer kwam om de hoek kijken en hij had er niet een maar drie bij zich. Om de beurt gingen we kapot. We werden wederom getrakteerd op regenbuien die op natte sneuw leek en een ijskoude tegenwind. Er leek geen eind aan te komen aan deze pas en toen Hub dacht dat die boven was hebben we dus maar even foto's gemaakt van ons drieeen in de sneeuw. Maar helaas te vroeg gejuicht. de wanhoop nabij hoopten we dat de een of andere automobilist ons een lift zou aanbieden maar weer niets dus doorklimmen. Uiteindelijk kwamen we gedrieen op ons tandvlees boven om 17.30h.op 2383meter.Ook hier toch maar een warme chocomel genomen maar de apfelstrudel diehier schijnbaar in de aanbieding was uit kostenoverwegingen weg gelaten. Even voorzichtig geinformeerd naar de prijs voor een kamer en je raad het al, we werden getild, plus minus 180 euro voor drie personen met ontbijt. We twijfelden, na de vraag of ze internet hadden voor die prijs hebben we de knoop doorgehakt en zijn vertrokken. Na wederom een spectaculaire afdaling zitten we nu aan de rand van Davos in een hotel met sauna, solarium en dampfbad wat het ook moge zijn en de wifi is gratis. De prijs houden we geheim maar voor donaties wil ik mijn bankrekening wel vertellen. Morgen slapen we uit en gaan we richting Bodensee. Ga ik zo de pc naar Ron brengen als die nog wakker is want het goede nieuws voor Hub is dat hij een aparte slaapkamer heeft. Hebben wij geen last van zijn gesnurk en zullen wij dan toch wel in een diepe slaap vallen. Zien we morgen wel weer of het hem gelukt is om nog wat foto's te plaatsen.

Gr Hub

Ron: De mensen die ooit een nacht in dezelfde kamer met Hub hebben mogen doorbrengen weten hoe de vork echt in de steel zit wat dat snurken betreft.