Om 4 uur werd ik wakker en hoorde buiten het typische geluid van autobanden op een nat wegdek. Shit, dat wordt straks weer de regenkleding aan. Omdat ik niet direct de slaap kon vatten, heb ik een selectie van foto's van de afgelopen dagen op ons blog geplaatst. Ik wilde jullie deze, na het dringende verzoek van Ingrid, niet langer onthouden. Kwart over vijf koos ik voor de optie 'Afsluiten' en deed ik het licht uit om te constateren dat het buiten al begon te gloren.

2 uurtjes later ging de wekker. Het eerste dat ik deed, was voelen of het wasje van gisteren goed droog was. Een meevaller, kon ik in elk geval met fris ruikende kleding aan de volgende kilometers beginnen. Vervolgens vol goede moed de gordijnen opzij getrokken: een zicht van zo'n 50 meter viel me ten deel. Een dichte mist hing rond Davos.

Na een stevig ontbijt toch maar de spullen bij elkaar gezocht en aan onze stalen rossen gehangen. Nog even wat laatste reparaties en met volle vaart de afdaling in. Nou ja, volle vaart, we waren blij dat we de 25 km/u haalden. Gelukkig werd de mist al snel dunner en loste tenslotte helemaal op. Door het natte wegdek maakte dat voor de snelheid niet veel uit. Het ging ongeveer 35 km flink naar beneden en bij Landquart verlieten we de Alpen. Tenminste het hoge gedeelte ervan. De hoop dat beneden het weer beter zou zijn, bleek ijdel. Het regende ook daar en we werden geconfronteerd met een harde noordenwind. Balen! Even na de middag in een of ander gat de innerlijke mens wat opgewarmd met warme chocomel. De barkeep wist ons te vertellen dat het later op de dag beter zou worden. Bovendien tipte hij ons met betrekking tot een aangenamere route voor het tweede deel van onze etappe.....langs de Rijn tot aan de Bodensee. Dat stond ons wel aan, alleen de aangegeven afstand kon volgens mij niet kloppen: 60 km i.p.v. de verwachtte 30. Uiteindelijk zouden het er zelfs 75 zijn. Vergissinkje van mijn kant.

Gaande weg werden de bergen aan weerzijde van de Rijn steeds lager en namen ze de proporties aan van uit de kluiten gewassen heuvels. De regen was inmiddels opgehouden, maar bleef dreigend in de grijze wolken aanwezig. Zo kabbelden we voort, begeleid door het water in de Rijn. Onderweg nog wat boodschappen gedaan om de zondag door te kunnen komen en zonder verdere tegenslag kwamen we tenslotte aan In Rheineck. De bewegwijzering voor fietsers en wandelaars is in Zwitserland uitstekend verzorgd, waardoor we ditmaal de GPS niet echt nodig hadden. Dit terzijde.

Restte ons enkel een slaapplaats te zoeken. Ik had voor mezelf al besloten om te kamperen. Had al teveel geld uitgegeven aan te dure hotels, etentjes, regenbroeken en achterwielen. Mijn kameraden hadden de intentie om in de buurt een hotelletje te zoeken, maar uiteindelijk liggen ook zij nu in de slaapzak. De ene te piekeren wat de dag van morgen zal geven, de andere zich afvragend hoe het nieuwe hondje van Rob er in het echt uitziet. En beiden zich storend aan het kabaal dat spelend grut vlak voor onze tenten weet te produceren.

Ron