Driebaans autoweg

Denk je dat je je goed hebt voorbereid: de GPS bleef bij de start van deze eerste echte etappe maar routes door elkaar gooien en herberekeningen uitvoeren.( Marlou krijgt in elk geval 3 ijsjes, één per km omrijden). Ik snap nu ook waarom al die andere mensen die Istanbul per fiets hebben aangedaan dit tot aan de buitenwijken deden, maar voor een ander transportmiddel hebben gekozen om het centrum te naderen.De begin kilometers van vandaag vielen nog mee, af en toe wat drukker en een beetje opletten, totdat we geconfronteerd werden met een afslag richting hartje Istanbul, niks ventweg, gewoon over de vluchtstrook (als die er al was) de stoppende en optrekkende personenbusjes ontwijkend. Een poging om een alternatief te vinden mislukte telkens jammerlijk. Een aardige Duitser (ja hoor ze bestaan, maar deze was dan ook van turkse afkomst) deed elke hoop op een ietwat veiliger manier van fietsen snel vervliegen. De autoweg was de enige manier om bij de haven te komen.

In elk geval is mijn vraag van twee jaar geleden: 'How to cross the bosporus' vandaag beantwoord. je betaald gewoon 50 eurocent en je wordt met fiets en al overgezet. Fluitje van een cent. Hotel was redelijk snel gevonden en we zijn inmiddels voor de tweede keer'getilt'. Weer bij het afrekenen van het eten. Dat was dan ook de laatste keer!!!!!!...denk ik.

Update:

Tja ook ik wil wel weer mijn verhaal kwijt. Zoals al geschreven was het gesodemieter met Garmin direct het begin van onze eerste dag. Ben benieuwd als we wat landelijker komen of die het dan goed gaat doen. Al met al was het vandaag een rustig dagje, althans voor mij want ik fietste lekker de hele dag achterop. Bewust hoor. Ik heb veel om mij heen gekeken en veel tegenstellingen gezien . Zowel in gebouwen als in natuur maar ook in de mensen. Van zeer conservatief tot super modern. Van vriendelijk tot onvriendelijk. Maar goed dat hebben we in Nederland ook.

Vanmiddag en vanavond hebben we al een beetje Istanbul verkend en jawel hoor de turken kenden ons ook en noemden ons , kijken niet kopen, lookie lookie en noem maar op. Wij herkennen dit allemaal wel van eerdere vakanties. Overigens zitten we middden in het centrum dus benieuwd of we vannacht een oog dicht doen.Ons hotel is niet zo super de luxe als gisteren maar de bediening doet hun uiterste best om het ons naar de zin te maken.

Na een fietsdag zijn we al verkleurd. Ondanks dat ik altijd achteraan fietste heb ik genoten van de dag maar verlang ik naar rustige wegen. Heerlijk het verstand op nul en kilometers maken.

Het is nu 19.45h en eigenlijk is er voor ons op dit moment niets te doen en moet ik ook zeggen als je zo zit dat de vermoeidheid eigenlijk wel toeslaat.

We vinden het hartstikke leuk dat er vanuit Nederland flink gereageerd wordt maar het echte werk moet natuurlijk nog beginnen want met zo'n etappe als vandaag, plus minus 45 km zijn we natuurlijk in augustus nog niet terug. Enfin wordt vervolgd............

Gr Marlou en Hub

The rising sun

Nou mensen hier komen dan de belevenissen van onze eerste dag. Vanmorgen om 10.30h vertrokken wij uit Brunssum. Zoals gewoonlijk begeleid door Huub en san die onze auto's zouden terug rijden. Wij werden uitgezwaaid door onze kids en aanhangsel en weg waren wij. op weg voor ons volgende avontuur. In maastricht voegde Ron zich bij ons en toen hadden we al veel bekijks door die bus volgeschilderd met looney tunes. Daar waar we de komende weken vaak op de kilometerteller zullen kijken hoe het fietsgemiddelde is moesten we dat nu ook weer doen. Alleen ging het nu erom of we de minimumsnelheid op de autobaan haalden.In ieder geval bleven we rijden en bereikten we om 12.30h Charleroi. daar doemde reeds het eerste probleem op. De bus van Ron kon niet op de parkeerplaats. Te hoog! Dus in de achteruit en en de busbaan maar genomen. Fietsen en tassen uitladen en op zoek naar een karretje maar in heel Charleroi geen kar dus alles met de hand naar binnen sjouwen. Inchecken ging vlot en toen maar wachten. De vlucht ging lekker met af en toe wat turbulentie. Het gehalte hoofddoekjes (sorry voor degenen die hier niet tegen kunnen) en lange gewaden was groot. De huilende kinderen hadden de overhand en wij maar proberen een beetje slaap in te halen.

Om 19.00h zetten we voet op Turkse bodem. Mooi vliegveld overigens. Even wachten op de tassen , vervolgens de fietsen ophalen, monteren ging voorspoedig maar toen moest er 6 bar in de banden. Je snapt het wel he na 4 banden was de pomp van Ron al defect en mochten mijnbanden met het kleine pompje gedaan worden.Weer op halfvolle banden weg maar daar kijken we morgen even naar. Op het zebrapad werd ik al bijna overreden en ik kan je vertellen dat lag niet aan mij.. De weg naar het hotel hadden we redelijk snel gevonden maar tijdens die korte rit werden we toch meerdere malen betoeterd. In het hotel aangekomen wachtte ons een grote verrassing. We mochten de fietsen in de parkeergarage zetten. Twee etages lager zonder lift en inchecken bij de receptie op drie hoog. Ondertussen sleep je nog even 6 tassen , 3 stuurtassen en twee tenten mee.

De receptionist was erg aardig en toen we hem vroegen in ons beste turks waar we konden eten had hij het antwoord al klaar. Drie pizza's en een fles cola werden zo op de kamer bezorgd. Wij begonnen onze tassen nog eens uit te pakken want tijdens het fietsen bleek dat de balans ver te zoeken was. Of toch zachte banden? En daar kwam Ali met de pizza's . Nu weten we waarom hij zo graag die pizza's voor ons regelde. 35 euro!!!! voor drie stuks dat is me wel een prijsje he maar goed ze waren wel lekker. Inmiddels zijn alle tassen gereshuffeld en zullen we kijken hoe het morgen verder gaat. Marlou en Ron liggen al in bed en ik doe waar ik goed in ben. Slap lullen en proberen jullie van alle informatie te voorzien. Nou voor vandaag is het genoeg en ga ik ook maar plat.

ps the rising sun was de naam van het vliegtuig

Toevoeging van Ron: De 'hoofddoekjes' zoals door Hub benoemd waren gewoon gezinnen van Turkse afkomst die gezellig naar hun thuisland gingen voor een bezoek of langer verblijf. Was me helemaal niet opgevallen dat het er veel waren. Volgens mij was het aandeel dikbuikige Hollanders en Belgen net zo groot. Maar goed. De helft van de reis zit er inmiddels op en webeginnen vandaag (het is inmiddels de ochtend van dag 2) aan het laatste stukje van de fietstocht. Over een kilometer of 40 zitten we in Centrum Istanbul waar we een dagje blijven hangen om de highlights te zien.

En dan nog een toevoeging van Marlou

Zoals jullie al lezen is alles toch nog goed goed gegaan ondanks het bekende en soms gestreste gedoe van Hub, die ik na 10 mtr op turkse bodem inderdaad heb gered, van hetoverreden te worden. Hier gelden nl andere regels en kun je niet zomaar een zebrapad oversteken.Ron heeft ons toen vlug naar het hotel geloods wat natuurlijk weer boven op een heuvel lag.en ik fietste in het midden.

Op de hotelkamer moesten de heren hun tassen weer inpakken en Ron bleef maar wisselen met het inpakken.Ik had natuurlijk thuis al alles goed ingepakt (misschien ligt dit toch aan het vrouwelijk talent ) We zullen zien wat vandaag weer brengt. Jullie horen weer snel van ons

Aan de fanclub van de bikkels!

Nou mensen eindelijk is het zover en mogen we onsnog even bikkels noemen. We zijn klaar voor vertrek, dus nog snel even een bericht vanuit Nederland. Het is 6.50h en ik kon niet meer slapendus neem ik de laptop nog even onder handen.

Om 11.00 rijden we naar Charleroi en om 15.00h vliegen we. Daarna zullen we met ons beste Turks en Grieks de grens proberen te bereiken.

Eigenlijk heb ik geen schrijvers inspiratie op dit moment en zittende achter een grote beker koffie, wetende dat ik straks weer moet vliegen krijg ik een onheimlich gefull aan het einde van mijn immense darm. Tijd dus voor te downloaden en wie weet heeft een van die andere bikkels straks wel de inspiratie om er nog iets moois op te zetten.

Nou tot snel en volg ons en ga zeker niet alleen onze reisverslagen lezen maar reageer gerust. Voor ons zijn dat altijd weer leuke momenten!!

Gr Hub

Fietsmoe

Vorig weekend de nodige kilometers gemaakt. We hebben op zaterdag jl. zelfs voor het eerst samen gefietst en daarbij hebbenMarlou en Hub nu ook de magische grens van100 km ruimsschoots overschreden (al geloof ik dat Hupie het ff niet meer zag zitten). Op de terugweg, nadat onze wegen zich hadden gescheiden, heb ik 20 km omgefietst om een verloren bidon terug te kunnen vinden (met succes), maar uiteraard was dat slechts een slap excuus om toch te boek te blijven staan als de man met de langste afstand in de benen!

Dat samen fietsen is mij goed bevallen, temeer daar we nu van elkaar weten waar we staan (ik bovenaan elke beklimming, Marlou halverwege en hub daar ergens tussen in pendelend) en ik me kennelijk geen zorgen hoef te maken. Het kan echter ook zo zijn dat mijn fietspartners me zand in de ogen proberen te strooien en als het serieuze werk begint, me het nakijken geven.

Hoe dan ook, opdit moment heb ik weinig zin om nog veel kilometers te maken. Ik heb ondertussen het Limburgse heuvellandschap en 'de Voer' wel gezien. Vandaar dat ik begonnen ben om mijn fiets onder handen te nemen. En dat was maar goed ook getuige het feit dat de fietsenmaker zeer afkeurend zijn hoofd schudde toen ik het achterwiel ter inspectie langs bracht. Ik vond al dat het geluid dat werd voortgebracht tijdens het achteruittrappen veel weg had van een schuurmachine op volle toeren en nu blijkt dat de cassettenaaf zijn beste tijd heeft gehad. In afwachting van de reparatie (en de daarmeegepaard gaande kosten) zal ik even op de reserve fiets moeten koersen.

Tussen de bedrijven door worden de spulletjes bij elkaar gezocht en geïnspecteerd en ontbrekende materialen aangeschaft. De voorpret is de halve pret!!! Nog maar 3 weken!

Training van de achterhoede!

Ron ik neem even je weblog over om een verhaaltje te schrijven.

Zoals de goede observeerder heeft gezien op de foto boven aan deze site denkt Ron dat hij vooraan fietst en Hub en ik ver in de achterhoede.Ik ben dat wel gewend en Hub durft zijn lieve vrouw natuurlijk niet alleen te laten (wie weet wat ik nog tegen kom ) anders fietste hij zeker naast mijn lieve broer.

Welnu om me toch niet helemaal kapot te fietsen met die twee had ik vandaag het idee opgevat om maar eens wat heuvels te gaan beklimmen.Dus nadat Belinda mijn voetjes weer eens had verzorgd stapte ik op mijn fiets.

Nadat ik de Ubachsberg opgefietst was kwam ik bordjes tegen van de Amstel Gold Race en toen dacht ik wat die kunnen kan ik ook, alleen niet zo snel en alleen de heuvels.Dus daar ging ik als eerste de Eijserboschweg en vandaar uit via de Pletsberg naar de Gulpenerberg, waar ik al werd aangemoedigd door een stel wandelaars.Nu bergaf naar Gulpen (trouwens ook nog een berg die ik nog eens op ga fietsen lijkt me een venijnige) en vandaar uit naar Wittem en de Pletsberg op, dan weer de Eijserboschweg waar ik bovenaan wielrenners tegen kwam die half zo oud waren en chapeau riepen maar zij gingen verkeerd nl bergaf.

Via de weilanden fietste ik verder en ik kwam uit in Wijlre waar ik weer een stukje op het bekende rondje zat. En toen-------ja Ron en Hub de Keutenberg (begint vlgs het bord met 22%) ook hier kwam ik bijna boven een wielrenner tegen die zijn duim opstak maar ook hij ging bergaf. Weer via de weilanden waar ik werd aangevallen door vele vliegen, maar ook die konden me vandaag niet stoppen, richting Valkenburg.Daarben ik ook nog maar even de Cauberg opgefietst, jullie weten wel daar waar gisteren de wielrenners finishten. Alleen was ik er nog niet want ik moest nog via de andere kant de berg op om Valkenburg uit te komen en dan ook nog mijn zo gehate NAANHOF op. Maar zoals jullie wel begrijpen is me dit allemaal gelukt zonder ook maar een keer uit het zadel te komen.

Dus Ron en Hub ik fiets dan misschien wel achteraan, maar ik doe het dan wel op karakter en zet gewoon mijn verstand op nul

Over 34 dagen is het zover en starten wij met onze fietstocht Ik hoop dat jullie ons goed zullen aanmoedigen en weer tot schrijfs hier op deze site

San als het rennen vanavond niet zo goed gaat weet je hoe dat komt

Gr de Achterhoede

De banden van Hub

I spite of my earlier promise, from now on my writing skills will only be put down in Dutch. A tip for all my foreign friends: use Google translate if you want to follow our heroic adventure! (http://translate.google.nl/#nl|en|)

Het lijkt erop dat Hub een poging doet om mijn webmasterschap over te nemen. Niet alleen wordt eigenhandig de layout van deze site aangepast omdat Marlou zwaarwegende bezwaren heeft tegen het plaatsen van een minder flaterende foto van haar, ook is hij degene die telkens weer onze vorderingen wat betreft de voorbereidingen publiceert. Vandaar dat ik maar weer eens de pen (in de vorm van het toetsenbord) ter hand neem!

Het is vanaf vandaag nog precies 50 dagen voordat we voet zetten op Aziatische aarde. Zoals al gemeld, vorderen de voorbereidingen gestaag. Mede door het plezierige fietsweer van de afgelopen weken en het ingaan van de zomertijd, zitten we alle drie toch zeker 2x per week op de fiets om onze kilometers te maken. Inmiddels heb ikzelf zo'n 750 km afgelegd. Marlou mag dan volgens Hub de meeste kilometers gemaakt hebben, de langste ritten en de meeste heuvels heb ik toch mooi op mijn palmares staan. (Wat is dat toch in onze familie dat we elkaar steeds de loef proberen af te steken. Zal wel een dieper gelegen minderwaardigheidsgevoel zijn).

Toch nog even terugkomend op de banden van Hub...Hij noemt het slim om zijn velgen te voorzien 'state of the art' rubber. Volgens mij is dat een grote gok, Marlou en ik kunnen ons, mochten we tegen de verwachting in het moordende tempo van mijn zwager niet bij kunnen houden, nog altijd beroepen op de discutabele kwaliteit van onze banden. Nonkel Hub heeft dat excuus bij het oud vuil gezet en zal nu moeten presteren!

Voorzover ik het kan inschatten is het vertrouwen dat M. en H. in mijn uitgezette route hebben, gerechtvaardigd.Tot en met de Alpen verwacht ik weinig verrassingen. 2 Keer zal er flink geklommen moeten worden. Via de Katarapas http://www.youtube.com/watch?v=fr6RS2jeahUzullen we het Griekse Pindosgebergte doorkruisen. En zoals het er nu naar uitzietbedwingen we de Alpen door de Weisshornop een hoogte van 2300m te schampen. Daarna kan de beademingsapparatuur weer onder in onze Ortliebs worden opgeborgen. Het laatste deel van het traject zal waarschijnlijk de Rijn worden gevolgd, soms aan de Duitse kant en, als we de Bradwurst mit Knöddel zat zijn, aan de Franse zijde.

Klaar voor vertrek?

Inmiddels zijn we weer een paar weken verder en nadert het vertrek in rap tempo. Even over onze vorderingen. De route is klaar en brengt ons langs de volgende steden. Silivri - Tekirdag - Kesan - Thessaloniki - Alexandroupolis - Xanthi - Aghios Georgios - Katerini - Larissa - Kalabaka - Metsova - Igoumenitsa. Het hoogste punt in Griekenland ligt tussen de 1800 en 1900 meter. Een aardige klim op de voorlaatste dag in Griekenland. Na deze etappe die ongeveer 70 km bedraagt zullen wij de laatste dag 140 km fietsen om in Igoumenitsa te geraken. Hier nemen wij de ferry naar Venetie die er 24 uur over doet om Italie te bereiken. Een beetje afhankelijk van het schema vanaf Venetie naar huis zullen we hier nog een dag doorbrengen om vervolgens viaItalie Oostenrijk Zwitserland en Duitslandnaar huis te fietsen, maar daarover op een later tijdstip meer.

Ron heeft bergen werk verzet om de route haarfijn uit te stippelen. De fietsen van Marlou en Hub zijn klaar voor vertrek maar aan die van Ron moet nog gesleuteld worden. Ron kennende zal dat wel iets van de laatste dag worden.

Dan nog wat over de conditie. Marlou heeft de allermeeste trainingskilometers gemaakt en wil dus duidelijk niet achteraan fietsen. Zelf heb ik daar niet zo'n moeite mee want dan wordt je ook lekker uit de wind gezet maar eigenlijk is ook mijn conditie goed te noemen en doe ik ook alles om niet achteraan te fietsen. Zo heb ik een paar nieuwe fietsbanden gemonteerd die minder rolweerstand hebben dan mijn vorige banden en mij dus wat extra snelheid moeten geven.Komend weekend zullen wealles even testen door op en neer naar Eindhoven te fietsen. Dat zijn dan 200 km op 2 dagen. Iets wat straks het gemiddelde zal zijn.

Nu jullie de etappeplaatsen in bezit hebben kunnen jullie een voorstelling maken van onze route die overigens straks als we de beschikking hebben over internet keurig online zal verschijnen. Nou voor nu weer genoeg en zal ik jullie kort voor vertrek nog een laatste bericht sturen en daarna wachten wij op alle steunbetuigingen. Groetjes Ron, Marlou en Hub

Nog 83 dagen!

Vanuit een warme huiskamer en zittend achter een groot computerscherm even een korte update over onze vorderingen. Zoals jullie weten wil niemand van ons achteraan fietsen en is een ieder op de een of andere manier bezig om zijn/haar conditie op te vijzelen. Allereerst Ron, gaat stiekem 86 km fietsen en probeert dan de schuld te geven aan zijn gps. Marlou trotseert regen, wind en koude om haar conditie op peil te brengen en trekt daarnaast net als Ron ook nog eens haar jogging schoenen aan.

En Hub, die arme knul moet het hebben van zijn spinninguurtjes in de sportschool en de deskundige begeleiding van Jimmie de fysio om zijn zwakke knieen te transformeren naar de machtige benen van good old Lance Armstrong. Overigens is ook hij al 2 keer op een dag gesignaleerd in het fitnesscentrum.

Materialen worden gekocht, alleen zijn we nog op zoek naar een dazer. Dat is een apparaat om die bijtgrage honden op afstand te houden.

Route wordt uitgezet door Ron en Hub kan het niet nalaten om te kijken of het niet korter kan. Daarnaast kijk ik ook naar de overnachtingsmogelijkheden en de faciliteiten. Zo is het mij gelukt om de eerste 5 hotels allen met wifi te hebben en een enkel hotel met zwembad. Ook een hotel met een echte haman hebben we geboekt dus dat afzien valt wel mee. 25 maart gaan onze fietsen voor een beurt en wordt ook Marlou haar tandwiel vervangen zodat we niet net als bijmij verleden jaar opeens een 12 tands tandwiel hebben ipv de gebruikelijke16.

Ook zijn we nog steeds op zoek naar iemand die de beschikking heeft over een busje om onze fietsen in Charleroi af te zetten. Mochten wij niemand vinden dan zoeken wij iemand met lef die bereid is om de bus Van Ron ( voor degenen die het niet weten 40 jaar oud en volgeschilderd met Looney Tunes ) terug te rijden naar Maastricht.

Maar alle gekheid op een stokje, wat wij nodig hebben is zomerweer zodat wij eindelijk kunnen beginnen aan de wat langere trainingstochten door het limburgse heuvelland.

Daarnaast zijn wij flink aan het experimenteren met het programma runkeeper. Hiermee hopen wij straks onze route volledig aan jullie te kunnen laten zien inclusief hoogtemeters, gem snelheid, gem hartslag mochten wij de accessoires hiervoor meenemen (gewicht he) en kalorieverbruik. Voor de sporters die ons volgen, kijk eens op hun site wat voor leuke dingen je hier kunt doen.

Nou Marlou is carnaval vieren ga ik even tv kijken en zoals het er nu uit ziet gaan we donderdag voor het eerst samen een rondje fietsen.

Wij houden jullie op de hoogte.

Gr Hub